*ျမစမ္းမ်က္ရည္*
ကိုယ့္ေနရာ
သာယာသည္ ျဖစ္ေစ
နံုခ်ာသည္ ျဖစ္ေစ
ကိုယ့္ရြာ ကိုယ့္ရပ္၊ မိခင္ျမတ္တည္႔။
မည္မွ်ၾကီးျမင္႔၊ မည္မွ် တင့္လည္း
မပြင္႔ ေနျခည္၊ အုံ့မိွဳင္းသည္သို႔
မဳကည္ေမြ႔ေခ်၊ သူ့ရပ္ေျမတည္႔။
သူတို့ စကား၊ သူတို့ဳကား၌
ပ်ားသို႔ မခ်ိဳ၊ မိွဳသို႔ မလန္း၊ ပန္းသို့ မရြင္
ကိုယ့္မိခင္ကို၊ တျမင္ျမင္တမ္း၊ အစဥ္လြမ္းခဲ႔။
ေရခ်မ္းစင္က၊ ေရဳကည္ျမကို
ေသာက္ရေပဖူး၊ သူ့ေက်းဇူးကုိ
အထူးသိလည္း၊ ဇာတိလြမ္းနာ၊ မေျဖသာခဲ႔။
သူ့ေျမမွာမူ
သာယာဘိျခင္း၊ သင္းပါဘိေတာင္း
ေကာင္းပါဘိတကား၊ အသိသားပင္
တရားလက္ကိုင္၊ ဆင္ျခင္ႏိုင္လည္း
မခိုင္စိတ္၀မ္း၊ ေန့တိုင္းလြမ္းသည္
ျမစမ္းမ်က္ရည္ စိမ့္စိမ့္တည္း။ ။
ေရွးေရစက္
အမိေျမမွအေ၀းေရာက္ေနသူ
No comments:
Post a Comment